Auld Lang Syne is een gedicht van van de Schotse dichter Robert Burns. Het is een afscheidslied, een melancholische terugblik op het afgelopen jaar. Het wordt dan ook vaak gespeeld tijdens Oud & Nieuw.
Auld Lang Syne
Auld Lang Syne betekent zoiets als ‘lang geleden’ of ‘vervlogen tijden. Burns leverde er ook een melodie bij, maar die heeft de tand des tijds niet doorstaan. Tegenwoordig wordt er een andere melodie gebruikt die iedereen wel kent. Auld Lang Syne is echt een oudjaarslied en wordt het lied gezongen bij de overgang van het oude naar het nieuwe jaar op de avond van Oud & Nieuw.
via Flickr
Sentimentaal nummer
Meestal is het een beetje een melig, sentimentaal nummer, maar in onderstaande versies is het goed te doen.
In 1963 zette (Patti) LaBelle & The Bluebelles het op de plaat .
The Black on White Affair zongen het in 1970, maar het nummer werd pas in 2004 uitgebracht. Lekkere versie met een heerlijk orgelriedeltje.
In 1975 maakte Leon Hyatt er een reggae versie van.
En dan nog een discoversie uit 1978 van The Bells. Te kitsch voor woorden
Ook uit 1978 is de weëe versie van The Beach Boys.
In 1987 speelde het nummer het nummer live in Paisley Park. Samen met de uitvoering van The Black on White Affair, mijn favoriet.
Should old acquaintance be forgot,
And never brought to mind?
Should old acquaintance be forgot,
And days of times long past”?For times long past, my dear,
For times long past,
We’ll take a cup of kindness yet,
For times long past.
Bronnen: Mental Floss, Wikipedia